شعاع درد

شعاع درد مرا ضرب در عذاب کنید
مگر مساحت رنج مرا حساب کنید

محیط تنگ دلم را شکسته رسم کنید
خطوط منحنی خنده را خراب کنید

طنین نام مرا موریانه خواهد خورد
مرا به نام دگر غیر از این خطاب کنید

دگر به منطق منسوخ مرگ می خندم
مگر به شیوه ی دگر مرا مجاب کنید

در انجماد سکون پیش از آنکه سنگ شوم
مرا به هرم نفس های عشق آب کنید

مگر سماجت پولادی سکوت مرا
درون کوره ی فریاد خود مذاب کنید

بلاغت غم من انتشار خواهد یافت
اگر که متن سکوت مرا کتاب کنید

"قیصر امین پور"

عمق عشــــــــــــق

دست عشق از دامنِ دل دور باد!
می توان آیا به دل دستور داد؟

می توان آیا به دریا حکم کرد
که دلت را یادی از ساحل مباد؟

موج را آیا توان فرمود: ایست!
باد را فرمود: باید ایستاد؟

آنکه دستور زبان عشق را
بی گزاره در نهاد ما نهاد

خوب می دانست تیغ تیز را
در کف مستی نمی بایست داد

"قیصر امین پور"

اگر قدری بگردی باز آدم هست در دنیا

به تعدادی که بر گل، اشک شبنم هست در دنیا
درون قلب آدم های آن غم هست در دنیا

چه جای بیمی از دوزخ؟ چه جای ترسی از محشر؟
هزاران درد بدتر از جهنم هست در دنیا

هوا از ابر سرشار و امید آفتابی نیست
نمانده هیچ سقراطی ولی سم هست در دنیا

به دریای حقیقت تن زدیم و تشنه لب مردیم
که صدها تشنه ی بر ما مقدم هست در دنیا

جهان را جنگلی می بینم از درنده خویان پُر
امید دیدن انسان عجب کم هست در دنیا!

ولی با این وجود ای شیخ، روشن کن چراغت را
اگر قدری بگردی باز آدم هست در دنیا

"مهدی عابدی"

هوای بی تـــــــو

بی تو، مهتاب‌شبی، باز از آن کوچه گذشتم،

همه تن چشم شدم، خیره به دنبال تو گشتم،

شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم،

شدم آن عاشق دیوانه که بودم. 

در نهانخانة جانم، گل یاد تو، درخشید

باغ صد خاطره خندید،

عطر صد خاطره پیچید

...

بی تو، اما، به چه حالی من از آن کوچه گذشتم !

رنجِ دست

زندگی آرام است، مثل آرامش یک خواب بلند
زندگی شیرین است، مثل شیرینی یک روز قشنگ
زندگی رویایی است، مثل رویای ِیکی کودک ناز
زندگی زیبایی است، مثل زیبایی یک غنچه ی باز
زندگی تک تک این ساعتهاست، زندگی چرخش این عقربه هاست،
زندگی راز دل مادر من. زندگی پینه ی دست پـــدر است

------